Sentsazioak eta bapateko okurrentziak (edo nola demontre iritsi naizen Spike Lee-ren ondora)

Hedwig and the angry inch... filme bitxia, eta horregatik bakarrik ikusi beharrekoa.
Berriz ikusteko urgentzia sentitzen dut, ziur nago gehiago disfrutatuko dudala. Zuku asko baitauka ateratzeko, baina lehen sentsazioa ezin hobea izan da.
Estetikak eta musikak (a ze musika!) liluratu ninduten batez ere.
Ordu t'erdi horietan duela urte batzuk ikusitako beste pelikula bat izan nuen buruan: the Rocky Horror picture show. Musikala, travestismoa... gogorarazi bai, baina sentsazioak ezberdinak ziren.
Bai, Rocky Horror azaroa-abenduan ikusi bainuen (giro "prenavideño" batean).
Urtero, garai horiek iristean sentsazio horiek etortzen zaizkit burura. Eta abestiak...
Ezin dut filmea udan imajinatu.
"La noche del cazador" udako gau batean bakarrik imajinatu dezakedan bezala, "sentsazio" ipuin bat hori ere: ibaiko animaliak, "leaning,leaning..." eta "amodioa eta gorrotoa hatz koskoetan tatuaturik", Radio Rahim bezala.